ล้า ๒ หมายถึง ว. ช้าไม่ทันคนหรือไม่ทันเหตุการณ์เป็นต้น เช่น วัฒนธรรมล้าสังคมล้า.
ว. ช้าเป็นที่ลำดับสุดท้าย เช่น เขาเข้าเส้นชัยกันหมดแล้วยังล้าเต้อยู่.
ว. ไม่ทันหรือไม่เป็นไปตามสมัยที่กําลังนิยมกัน เช่นเขาเป็นคนล้าสมัย.
ว. ช้าอยู่ข้างหลังเขา เช่น เดินล้าหลัง, ไม่ก้าวหน้า เช่นความคิดล้าหลัง.
ก. ทําให้เคลื่อนที่ตามไปโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ดึง ฉุด ระไป ถูไปล่ามไป โยงไป เช่น ลากเกวียน ม้าลากรถ กระโปรงยาวลากดิน; โดยปริยายหมายความว่า ใช้อย่างสมบุกสมบัน, ใช้ถูไถ,เช่น เอาผ้าซิ่นไหมมานุ่งลากอยู่กับบ้าน. ว. ที่ทำให้เคลื่อนที่ตามไปโดยวิธีต่าง ๆ เช่น ดึง ฉุด ระไป ถูไป ล่ามไปโยงไป เช่นรถลาก.
ก. เขียนสระอาลงข้างหลังพยัญชนะ. น. เครื่องหมายสระอา.
ก. จับตัว, ดึงตัว, เช่น ลากคอเข้าตะราง.
ก. ใช้อำนาจหรือกำลังบังคับเอาตัวมา.